„Pokojówki”, reż. J. J. Połoński

Jean Genet – burzyciel i moralista, filozof i… recydywista. Jego twórczość do dziś rozpala emocje znawców literatury, teatru i psychologii, a interpretacje jego dramatów należą do arcydzieł sztuki scenicznej. Miłość – strach – oddanie – nienawiść – uwielbienie – pogarda. Sprzeczności, których u Geneta jest mnóstwo, gdyż są tak bardzo „ludzkie” i zarazem tak przerażające… W „Pokojówkach” autor zanurza się w meandry ludzkiej psychiki odsłaniając moralne niepokoje, klasowe i „rasowe” podziały i uprzedzenia. W tym tkwi największa siła genetowskiej twórczości.

Kameralna realizacja „Pokojówek” Geneta wpisuje się w kameralny nurt programowy Teatru Miejskiego w Gliwicach wymagający pełnego zaangażowania się w przedstawienie. Z ostatnich propozycji repertuarowych należą do niego „Tchnienie” Duncana Macmillana, który poruszał temat ekologii i odpowiedzialności człowieka za zmiany klimatu oraz „Powrót” Michała Zdunika i Beniamina Bukowskiego, w którym obserwujemy pełne napięcia i bólu relacje rodzeństwa próbującego rozliczyć się z przeszłością.

„Problem złożonych osobowości, różnorodnych, często skonfliktowanych wewnętrznych person, tworzących psychiczny portret każdego z nas jest zagadnieniem, na którym w naszym spektaklu skupiamy się najbardziej. Tak jak w eksperymencie profesora Zimbardo w każdym z nas mieszka biały i czarny wilk. I tylko od nas zależy, którego z nich karmimy… Zaburzenie jest słowem kluczem, za pomocą którego próbujemy się człowiekowi przyjrzeć. A może przejrzeć…? Bo teatr jest lustrem.„ – mówi Jerzy Jan Połoński, reżyser spektaklu