Aktualności | Odsłonięcie tablicy Władysława Suleckiego

Będą Wam obiecywać różne korzyści, lepszą robotę, premie czy dni wolne w zamian za podjęcie nędznej roli psa gończego, żebyście donosili i wydawali swoich kolegów. Musicie mieć siłę, by móc wtedy powiedzieć NIE, by zachować ludzką godność. Największe pieniądze i bogactwa nie są warte utraty czci ludzkiej.

Fragment pożegnalnego Listu otwartego do górników Śląska autorstwa Władysława Suleckiego opublikowanego w 30. numerze wydawanego w podziemiu pisma „Robotnik” w 1979 r.

O godzinie 12.00, we wtorek, 7 października 2014 r., na terenie dawnej kopalni węgla kamiennego „Gliwice”, przy ul. Bojkowskiej 37, przedstawiciel Kancelarii Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Henryk Wujec oraz Prezydent Miasta Gliwice Zygmunt Frankiewicz wraz z mieszkańcami Gliwic oraz zaproszonymi przedstawicielami duchowieństwa, świata kultury, nauki i polityki, odsłonią tablicę poświęconą Władysławowi Suleckiemu – górnikowi, mieszkańcowi Gliwic, który w latach Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej podjął nierówną walkę z komunistycznym zniewoleniem; który od 1977 r. był współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników, a następnie Komitetu Samoobrony Społecznej KOR, który był członkiem redakcji pisma „Robotnik” (wraz z m.in. Bogdanem Borusewiczem, Janem Lityńskim, Heleną i Witoldem Łuczywo, Henrykiem Wujcem) oraz współzałożycielem – wraz z Kazimierzem Świtoniem – pierwszych w powojennej Polsce, powstałych w 1978 r., Wolnych Związków Zawodowych Górnego Śląska; który wraz z najbliższą rodziną był wielokrotnie zatrzymywany, bity, brutalnie szykanowany i zastraszany przez Służbę Bezpieczeństwa; który w 1979 r. został zmuszony do opuszczenia Polski, poza której granicami zmarł w 2004 r. w Hagen (Republika Federalna Niemiec).

Uroczystość odsłonięcia tablicy w hołdzie Władysławowi Suleckiemu poprzedzi panel dyskusyjny, zorganizowany przez muzeum w Gliwicach w auli drewnianej Gliwickiej Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości, z udziałem Reginy Kowolik – córki Władysława Suleckiego, Henryka Wujca (doradca ds. społecznych Prezydenta RP), dr Jarosława Neji (IPN Katowice) i Józefa Śreniowskiego (IPN Łódź). Autorem tablicy oraz projektu postumentu jest rzeźbiarz Michał Klasik.

- Sulecki był człowiekiem niezłomnym, jednym z niewielu, którzy odważyli się żyć w prawdzie, ponosząc pełne konsekwencje tego jedynego, ale jakże trudnego dla każdego człowieka wyboru. Jego pokorne bohaterstwo wyrastało z głębokiej wiary, z niezgody na niesprawiedliwość i kłamstwo. Był jednym ze tych sprawiedliwych, którzy ratują świat i człowieka w czasach ciemnych. Prawdziwie świetlana postać - mówi Grzegorz Krawczyk, dyrektor muzeum w Gliwicach.

Władysław Sulecki – Praca i życie robotnika w PRL – czytaj tutaj

O Władysławie Suleckim pisze dr Jarosław Neja – czytaj tutaj

Górnicze czako i rektorskie spinki – Józef Śreniowski o Władysławie Suleckim – czytaj tutaj

Biogram Władysława Suleckiego

WŁADYSŁAW SULECKI

Ur. 17 I 1931 r. w Dobrzejewicach k. Lipna, zm. 16 XII 2004 r. w Hagen w Niemczech. W czasie II wojny światowej uczestniczył w ruchu oporu na Mazowszu. Na początku lat 50. przeniósł się na Górny Śląsk. W latach 1955–1956 służył jako funkcjonariusz MO w Łabędach, zwolniony dyscyplinarnie za rzekome przywłaszczenia depozytów aresztantów. Podjął pracę jako górnik w KWK Zabrze-Wschód, następnie w KWK Gliwice. 24 VI 1960 r. brał udział w demonstracji ulicznej w obronie krzyża przy kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gliwicach. W późniejszym okresie kilkakrotnie próbował nawiązać kontakt z RWE oraz środowiskami polskiej emigracji politycznej na Zachodzie. W 1976 r. jako osoba niepewna politycznie został powołany na specjalne „ćwiczenia wojskowe”, odbywające się przed podwyżką cen w czerwcu. Po powstaniu KOR został jego współpracownikiem, kolportował niezależne pisma i wydawnictwa. 4 maja 1977 r. został pobity do nieprzytomności i wywleczony przez funkcjonariuszy z mieszkania. W 1977 r. został członkiem komitetu redakcyjnego „Robotnika”, jego nazwisko i adres zamieszczano w stopce redakcyjnej od drugiego numeru. W lutym 1978 r. z inicjatywy Kazimierza Świtonia wraz z Romanem Kściuczkiem, Tadeuszem Kickim i Ignacym Pinesem założył Komitet Pracowniczy WZZ. Wielokrotnie zatrzymywany, szykanowany w pracy, po długotrwałych i wielostronnych naciskach ze strony bezpieki 4 marca 1979 r. wyemigrował wraz z rodziną do RFN.

Wstęp wolny, ilość miejsc ograniczona

Organizator: Prezydent Miasta Gliwice

Źródło: www.muzeum.gliwice.pl